Περιμένουμε με την αυτονόητη υποχρέωση να μην είμαστε εχθρικοί, υπεροπτικοί και βιαστικοί
Του Θανάση Καρτερού
Περιμένοντας να δούμε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του έργου για αριστερούς, αεί ΣΥΡΙΖΑ, νυν ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΠΑΣΟΚ, αδιόρθωτους που δεν ξεχνούν τι σημαίνει Δεξιά. Και μάλιστα Δεξιά του Μητσοτάκη, των πράσινων που βρέθηκαν χέρι – χέρι με τους γαλάζιους. Και των φαιών που βρέθηκαν στο χέρι – χέρι με τους πράσινους. Βλέπουμε, δεν υποβλέπουμε, και δεν σπεύδουμε να προβλέπουμε. Γιατί ο Ανδρουλάκης, για τον οποίο αγάλλονται οι ουρανοί των δημοσκόπων και οι μπροστινοί των δημοκόπων, παραμένει ως αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ., από πολλές απόψεις, άγνωστος Χι.https://211d9810e69c77df9bfac191cf4b7ce4.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-38/html/container.html
Βλέπουμε όμως -πολλά έχουν δει τα μάτια μας…- διατηρώντας το δικαίωμα να είμαστε επιφυλακτικοί. Γιατί την πορεία του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στη ραγδαία εξάτμισή του, και την Pasokification, που έγινε διεθνής όρος και παράδειγμα προς αποφυγή, τα ζήσαμε. Τα υπέστη η χώρα και εξανέστη η προοδευτική πλειοψηφία. Ο Βενιζέλος αγκαλιά με τον Σαμαρά να κυβερνούν μια Ελλάδα που πλειοψηφικά είχε επιλέξει τους μεν, αλλά παραδόθηκε στα χέρια των δε. Και μαζί έκαναν όσα έκαναν, διέπραξαν όσα διέπραξαν, έφτασαν να ρίξουν μαύρο στην ΕΡΤ και στις ψυχές των προοδευτικών ανθρώπων.
Περιμένουμε με την αυτονόητη υποχρέωση να μην είμαστε εχθρικοί, υπεροπτικοί και βιαστικοί. Αλλά και διατηρώντας το δικαίωμα να είμαστε επιφυλακτικοί. Διότι ο νέος αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ. αναδείχτηκε στη θέση του γραμματέα και θήτευσε ευδοκίμως στα χειρότερα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Διότι επίσης παρακολουθούμε την κουτοπονηριά του Μητσοτάκη, που έφτασε στη Βουλή να λέει κρυάδες που αφορούν τα σχέδιά του για το τρίτο κόμμα, αντί να ασχολείται με το πέμπτο κύμα. Και την ξαφνική αγάπη των γνωστών βαρόνων και της γνωστής χορωδίας, που αναπέμπει κουτοπόνηρα ωσαννά.
Η Φώφη έκανε μια προσπάθεια, με δισταγμούς και ταλαντεύσεις, παρά τις έξωθεν και έσωθεν πιέσεις, να αποκολλήσει το κόμμα από τον βάλτο της Δεξιάς. Θα τη συνεχίσει ο Ανδρουλάκης; Θα σταθεροποιήσει το μέτωπο απέναντι στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη, που ρημάζει ζωές; Θα δώσει μάχη, με τους δικούς του φυσικά όρους και μέσα, για να απαλλαγεί η Ελλάδα από τη δυστοπία; Ή θα τον γοητεύσει η ουτοπία, που καλλιεργείται εδώ και μέρες, ότι μπορεί να υπάρξει και να ευτυχήσει με κάποιου είδους ανυστερόβουλη κριτική στη Δεξιά και υστερόβουλη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ;
Ιδού η Ρόδος. Που δεν είναι με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, όπως λέγεται συχνά. Είναι αν θα τολμήσει. Είναι ποιους θα πολεμήσει. Ιδού και το πήδημα. Αποφασιστικότητα με στόχο τη Δεξιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή πηδηματάκια στη δήθεν ουδέτερη κινούμενη άμμο, που κατάπιε πολλούς πριν απ’ αυτόν;
Πηγή: Αυγή
-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
– Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
– Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
– Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορόνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί.
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
– Γιατί οι δυο μας ύπατοι κι οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
– Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
– Γιατί κι οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
– Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
– Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κι η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κι οι πλατέες
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
– Γιατί ενύχτωσε κι οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
– Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Υ.Γ. 1. Οι σκέψεις, οι προβληματισμοί και οι συνειρμοί αφιερώνονται στους οξύνοες.
2. Οι τυχόν συμπτώσεις με φορείς, κόμματα και πρόσωπα είναι εντελώς τυχαία και γεννήματα της “ανώμαλης” ποιητικής φαντασίας του Κωνσταντίνου Καβάφη….
3. Το ποίημα γράφτηκε στα 1900.
4. Ο ποιητής έχει πεθάνει προ δεκάδων ετών!!!
5. Ο τίτλος του ποιήματος είναι: “Περιμένοντας τους βαρβάρους”
Τι να δούμε αλήθεια από τον Ανδρουλάκη; Τον ψήφισαν πρόεδρο χωρίς καν να έχει τοποθετηθεί πάνω στα πολιτικά θέματα. Μόνο γενικολογίες για κάποια “ενότητα” μας είπε.